Geboren (1948) en opgegroeid in Den Helder en vanaf mijn 18de Biochemie studerend in Amsterdam. Na de studie en de promotie in 1978 op het gebied van aangeboren stofwisselingsziekten volgde een lange periode van wetenschappelijk onderzoek (AMC) en onderwijs met tussendoor gedurende een periode van 6 jaar researchmanagement in het bedrijfsleven (TNO en Sandoz).
Na mijn emeritaat kreeg ik de gelegenheid om voor twee jaar deel te nemen aan onderwijs binnen het VO. Dit was mijn opstap naar het gastonderwijs waar ik mij ben gaan toeleggen op onderwijs omtrent de tweede wereldoorlog in Azië. Dit kwam voort uit het feit dat mijn vader gedurende WOII als krijgsgevangene onder zware omstandigheden in een kamp Nagasaki/Japan heeft vast gezeten. De val van de atoombom die hij heeft meegemaakt en overleefd, betekende voor hem de bevrijding en tegelijker tijd voor tienduizenden Japanse burgers verschrikking. De oorlogsgeschiedenis van mijn vader heeft in mijn latere leven een belangrijke rol gespeeld.
Ter nagedachtenis aan de krijgsgevangenen uit dat kamp is door burgers uit Nagasaki in 2015 een gedenkteken opgericht op de plek waar het kamp was gevestigd. De onthulling van het gedenkteken en de betrokkenheid van de Nederlandse ‘Stichting Dialoog-Nederland-Japan-Indonesië’ heeft mij doen besluiten het verhaal van mijn vader en het proces van herdenken en verzoenen aan de hand van het gedenkteken, als leidraad te gebruiken. Ook Nederlands-Indië, het leed dat daar geleden is en het leed onder de Japanse bevolking tijdens de oorlog komen aan bod.
Op basis van het bovenstaande heb ik een lesboekje geschreven: ‘Het verhaal van Johan, drie jaar in Japan maar niet vrijwillig…’. Dit boekje is beschikbaar voor geïnteresseerde docenten en leerlingen (aanvragen kan via email aan ). Het boekje is ook in het Japans (en Engels) vertaald en wordt gebruikt op scholen in Japan. In 2024 verschijnt een volgende versie waarin uitgebreider wordt ingegaan op het belang van herdenken en het leren van lessen uit het verleden.